In de clubrace van mei mogen de Nissan’s weer komen opdraven. Randy
zorgt voor een nieuwe input met zijn verdienstelijk gespoten auto. Hij heeft in
recordtijd verlichting ingebouwd en doordat het een white kit betreft is de
auto qua achterkant licht afwijkend van de rest.
De keuring is weer een formaliteit , alle auto’s liggen qua
kap en totaalgewicht zoals verwacht dicht bij elkaar. Alleen is het white -kit
kapje een paar grammetjes lichter dan die van de oudere auto’s. Ook het totaal
gewicht van de nieuweling blijkt erg laag want er zit helemaal nog geen lood
in! Paul meet ook de topsnelheden van de auto’s en daar zie je wel behoorlijke
verschillen. Fred, Erroll en Arie gaan 31 km/h terwijl mijn auto niet harder
wil dan 26. De andere auto’s zitten zo rond de 30.
De kwalificatie gaat weer in volgorde van binnenkomst en op
een enkel pechgevalletje na verloopt dit ook al
gladjes. Randy mag het nog eens proberen met goede bandjes nadat zijn auto
alle kanten op gleed met het fabrieks rubber.
Fred
|
8,624
|
Bas
|
8,667
|
Herman
|
8,845
|
Paul
|
8,896
|
Jan Willem
|
8,971
|
Willem
|
8,781
|
Arie
|
9,008
|
Randy
|
9,339
|
Erroll
|
8,771
|
Met name Fred maakt er een show van door na 3 rondjes de
stekker er uit te trekken. Bas komt als enige nog aardig in de buurt van Fred’s
super car. Verrassend genoeg is het
daarna Erroll die de top 3 compleet maakt. Zelf weet ik in een uiterste poging
net onder de 9 sec. te duiken waardoor
ik net uit de klauwen van Arie blijf. Randy sluit de rij maar laat zien met de
amper getunede auto overweg te kunnen.
Race 1
Daarin vind ik mezelf terug naast Arie en Randy. Met name
Arie blijft toch de hele tijd aardig in de buurt en maakt heel weinig fouten . Pas in het
laatste spoor weet ik hem op 1,5 ronden te rijden. Dat is best opmerkelijk
omdat hij tijdens de training bijna in iedere ronde wel in de fout gaat, de
wedstrijdspanning doet hem kennelijk goed! Mijn auto lijkt weer formidabel op
de weg te liggen maar dat komt voornamelijk door een totaal gebrek aan power…
Race 2:
Hierna komen Paul, Herman en Willem de baan op. Herman is de
snelste maar Paul is van plan zijn huid duurder te verkopen dan we de laatste
tijd van hem zagen. De experimentele regelaar heeft een andere curve gekregen
waardoor hij veel vloeiender reageert. Vorige week hebben we op Paul’s mobile testapparaat
naar hartenlust alle regelaars getest en vergeleken. Op de meeste regelaars
blijkt trouwens wel een soort feestknop te zitten die helemaal niets doet! Terug in de race blijkt dat Willem het eerste
slachtoffer wordt van Paul’s ambities. Herman met de zichtbaar snellere
Jagermeister bolide loopt trouwens nog
niet eens 1 ronde uit!
Race 3:
De snelste SRA mannen van de afgelopen jaren jong en oud met
de qua leeftijd daar mooi tussen passende Erroll. Fred laat er in baan 4 geen misverstand over
bestaan en knalt er meteen 28 ronden uit! Dat is al 1 meer dan Bas op 3 en 3
meer dan Erroll op 2! Op de overige banen is het alleen maar zorgen dat je Bas
in het zicht houdt en dat doet Fred dan ook. Erroll is de enige die het soms nog
spannend maakt doordat hij een ongelijk gevecht lijkt te zijn aangegaan met de
auto. Bas en Fred hebben zo hun momentjes en Fred klapt zelfs een keer onder de
carrousel op de geparkeerde grijze Nissan! Mede hierdoor komt Erroll zelfs nog achter Randy
terecht...
Fred
|
109,5
|
Bas
|
108,06
|
Herman
|
105,49
|
Paul
|
104,67
|
Jan Willem
|
103,14
|
Willem
|
102,69
|
Arie
|
101,54
|
Randy
|
95,87
|
Erroll
|
95,15
|
Dit is de volledige uitslag en voor sommigen betekent dat
werk aan de winkel, auto-technisch en of mentaal. Dat Randy binnen 1 a 2 races
de aansluiting met de vaste SRA kern weet te vinden staat voor mij wel vast.
Na afloop gaan Bas en ik nog even met onze dikke lompe Group-C24 BRM Porsches over de baan en dat levert letterlijk deurkruk aan deurkruk gevechten op. Uiteindelijk blijkt de nieuwere IMSA-bak van Bas in de Coca Cola kleuren het van de Leyton House bak van mij te winnen. volgende x zetten we er een paar 25 k motoren...als het tandwiel van Bas dat nog maar mag meemaken!
