Zomaar even een paar tussendoor races. 2

Afgelopen vrijdag was het alweer wat drukker. Fred en Paul zijn weer terug .

Er  was een misverstand over de eerstvolgende clubrace . De ene helft dacht dat het al zover was en had de Nissans al uit de zomerstalling gehaald, afgestoft, opgepoetst en doorgesmeerd. De anderen waren nog niet zo ver. Maar what to do? Nu we er toch zijn dus.. racen maar weer !  Dan maar niet officieel maar met 2 groepen was het net echt. Paul heeft het laptopje en zijn race-control system bij zich dus we zijn operationeel gezien helemaal klaar.

Randy heeft in de zomer nogal wat inhaalwerk gedaan met zijn Nissan en door veel te rijden gaat het natuurlijk ook steeds wat sneller.

De smurf staat al klaar terwijl Bas nog even de auto moet nalopen.

 

De kwalificatie gaat weer uitmaken of je in 1 of 2 komt.

Het is ongelooflijk hoe de Nissans aan elkaar gewaagd zijn. Bas is de enige die een 8.4 rijdt.

Dan een heel peloton dat elkaar in de 8.5 bestrijdt met slechts enkele honderdsten tussenruimte. De auto van Paul lijkt de zomerstop niet zo lekker te hebben doorstaan.

Met name de rubbers klinken nogal droogjes. Door er wat essentiële sapjes in te rubben lijkt dat probleem vanaf de start weggewerkt te zijn.

Hij pakt de leiding en rijdt op z’n Paul’s weg bij de tegenstrevers Randy en Willem. Die zijn soms wel sneller maar tegen de nagenoeg foutloos opererende “Diesel” kunnen ze op termijn niet op!

Met name Willem gaat niet zoals we van hem gewend zijn, heeft veel uitvliegers en mede daardoor komt hij er niet aan te pas en wordt laatste. Randy heeft maar 1/3 baan achterstand op Paul.

De 2^e race zien we weer min of meer het vertouwde beeld. Herman en Bas tegen Fred en me. Bas op 4, Herman op 1, ik op 2 en Fred naast me op 3 was het te hopen dat het in de beginfase goed zou gaan. Fred had zoals gebruikelijk een raketstart maar in bocht 1 zat ik er nog steeds naast! Zij aan zij de carroussel door waar Bas er uiteraard ook weer bij zat. Ik kwam als 1^e uit de Carroussel en had in die eerste ronden een hele kluif aan Fred. Die wist ook niet helemaal hoe hij het had. Dit is hij niet gewend bij de Nissans. Ik kon aan een voorsprong bouwen. Vooral op baan 4 liep het door de gladheid niet echt lekker. Ook vanuit 1 regende het klachten. Als ik die baan krijg valt het me best mee. Ik kom ook  in de 8.8.jes en daar kom je best ver mee! Ik loop hier uit op Fred die 4 heeft. Bas profiteert wel op 2 en loopt op me in, net als Herman op 3. Dat doet Fred hierna op 2 ook  maar Bas is minder blij met 1. Zelf had ik van 3 meer voorgesteld maar op sommige stukken lijkt het of de auto door de stroop getrokken wordt. 1x weet ik nipt onder de 8.8 te komen. Hierdoor komen de anderen weer dichterbij! Ik heb nog wel steeds de leiding in handen en heb nog niet 1x een beroep hoeven doen op 1 van de weinige Marchalls. Bas en Fred hebben nog alle kans als ik op 4 afsluit. Vooral als Bas op 3 mag. Hij vliegt helaas ook niet over de baan en probeert het door de slepers iets aan te passen op te lossen. Hij komt hierna wel snel dichterbij. Nog bijna 1 rondje, zou dat lukken? Dat zelfde geldt -in mindere mate - ook voor Fred op 1. Intussen concentreer ik me op de tijden. Ik zit bijna constant in de 9.1/9.2 .... en ik zie Fred maar heel langzaam dichterbij kruipen. De laatste ronden is het echt spannend, 2 paar koplampjes die zich steeds dichter achter mijn Smurf nestelen. Als de verlossende powercut er eindelijk is rol ik net het rechte eind op terwijl Fred in de voorliggende bocht blijft steken. Bas zit daar weer vlak achter. Met 3 baanstukken gewonnen en 8 op Bas!

Dit is het verschil tussen 1 en 2. Achter Randy gaat de auto van Bas nog schuil...

Was het nu maar voor het eggie, dan werd het club kampioenschap weer wat spannender.