407: De 6e Souterrain cup is weer een succes!

Eind maart is het al weer tijd voor de 6e(!) Souterrain cup. Tegenwoordig wordt je in aanloop naar zo’n evenement gebombardeerd met een niet aflatende hoeveelheid WhatsApps. Er is dan ook een WhatsApp groep gevormd en dan gaat het hard. Zo heeft Adriaan op het laatste moment afgezegd en wordt er gevraagd om een stand in. Dat is dan weer goed voor een flink tekeer gaande telefoon naast je. Ik heb gelukkig niet dan irritante vogeltje, anders had de huiskamer een volière geleken denk ik.

Maar je gaat met je tijd mee, ook al duik je met de Souterrain cup natuurlijk in het verleden van de Targa Florio. Dit initiatief van Marc Stouten ontstond dus 6 jaar geleden als een race tussen Bloggers! Voor de jongste lezertjes, dat zijn een soort Vloggers zonder camera, boring stuff dus allemaal lettertjes en zo.. Dit jaar is er net als vorig jaar weer een endurence race voor teams  van gemaakt met het idee iedereen voldoende tracktime te geven. In ieder geval is de verdeling nu zo eerlijk mogelijk. De zuidelijke instroom is er dit jaar niet en ook het Rotterdamse en oostelijke contingent is flink uitgedund. De academisch gevormde slotrace mannen van Jan-Willem van Capelleveen (met Martin en Timon) nemen een deel van de lege plekken met verve in. Ook Frank 103 en Steffer zijn van de partij net als Ferry, de man met de pet. Randy is door de ballotage commissie gekomen als plv. voor Adriaan. Hoewel die laatste onvervangbaar is komt Randy vocaal toch aardig in de buurt. Doordat Marc-II er niet meer bij is zitten we ook zonder de vrolijk gekleurde bandjes! Deze worden vervangen door Ortmann banden en die zijn in ieder geval zwart.

Marc heeft zoals bekend in zijn kelder een schitterende houten baan aangelegd met een unieke “Targa” sfeer. De tafel staat letterlijk barstensvol met scenery, meestal van de hand van de maestro zelf! Ik heb al eens beschreven dat je niet gek op moet kijken als je je auto af en toe even “kwijt” bent. Net als op echte boerenweggetjes zijn er behoorlijke hobbels te nemen. Ook steekt er nog wel eens iets over (?) Gelukkig doet de tijdwaarneming het weer perfect nadat 2 weken voor de grote dag de boel letterlijk op hol sloeg. 1 van de banen begon gewoon voor zich zelf. Met behulp van Martin en een paar hele felle lampen boven de “ogen” lukte het op het laatste moment weer een betrouwbaar systeem te hebben. De baan is ten opzichte van vorig jaar niet wezenlijk veranderd maar het blijft toch altijd weer een gok om te zien welke auto “werkt”en welke niet. Ik  denk dat de kleine voorwielen het hier niet goed doen. Ook een te stijve vooras levert rare uitvliegers op. Marc heeft “losse” voorassen maar zet de motormounth helemaal vast! De meeste auto’s gedijen met lekker veel lood. Maar een ritje met een Slot it group-C, net aan 70 g. leerde dat die het ook voortreffelijk deed, zelfs beter dan een hele zware! Dus..heren zoek het maar uit.

De aangekondigde stremming van de A1 bleek totaal afwezig en zodoende rijden Randy en ik al voor 8 uur het slaperige Voorhout binnen waar de verkiezings borden nog vrolijk volgeplakt tussen de bollenvelden staan. Annemarie en Marc spoelden snel hun laatste slok thee weg en we kunnen naar binnen. Eenmaal in het heiligdom keek Randy zijn ogen uit. En omdat we er toch zijn gaan we maar even rijden! Ik merk al snel dat De Alfa 33TT12 niet super is , ondanks het extra lood. De NSR 917 is als gebruikelijk de betere optie, maar ook met wat balans experimenten niet feilloos. De Thunderslot Lola van Randy doet het ook zonder lood al heel aardig. Beslist een talent! De beide 917’s van Mark zijn wel het best. De rustige Gulf auto heeft mijn voorkeur boven de wat levendigere gele auto. Inmiddels is iedereen er wel en het wordt steeds drukker rond de baan. Ons team met Marc, Randy en JW  zijn de “ Maffia Maatjes” en nemen het op tegen Timon, JW van Capelleveen en Martin alias “de Tegenpartij” (uiteraard) en “het Hachelijke Trio”  dat bestaat uit Frank 103, Stef(fer) en Ferry!

Na de start ik volg de beide rode 917’s vrij rustig en ben net op weg naar de leiding als ik een rempunt mis. En meteen daarna weer. Er is helemaal geen rem! Gelukkig is Randy er met zijn regelaar en na wat gewenning gaat het steeds beter. Langzaam komen we weer terug in de wedstrijd. Dit koste ons ruim 7 ronden op de Tegenpartij. Randy weet bij zijn debuut meteen het ritme te pakken te krijgen. De Hachelijke boys worden bijgehaald en de achterstand op de TP bijna gehalveerd. De tijden zijn echt prima! Marc gaat gewoon zo door -118 laps- en we blijven gelijke tred houden met de TP. De hachelijke boys maken wat gelijknamige momenten mee en raken wat achterop. Als ik weer overneem kruipen we naar de TP toe 117 ronden. Maar ook HHT rijdt prima en houdt aardig stand. Randy gaat andermaal in de aanval en scherpt onze snelste ronde aan! 7.015. Er is nu een gat van 8 ronden op de TP en 21 op het HHT. Marc mag het karwei afmaken deze heat en doet dat met verve. Met 11 ronden op de TP en 30 op HHT is dit een degelijk resultaat. Dit zeker niet in de laatste plaats door de zeer “bomvrije” Porsche van Marc die door alle rijders erg goed te rijden is en veel vertrouwen geeft. Wij zijn het meest constant.

Dan is er koffie. Opvallend t.o.v. de eerste Souterrain cup is dat iedereen nu in z’n schermpje zit te turen waar 5, 6 jaar geleden de tafel vol lag met flinke spiegelreflex camera’s! Na de koffie gaan we snel door met baan  geel. Ook wel een lekkere baan. Zonder remproblemen kom ik al op 118 ronden! 8 meer dan beide concurrenten. Randy zet daar 114 tegenover en ook Marc is ondanks dat het er “maar“ 109 zijn flink uitgelopen. Ook de volgende 3 stints gaan prima met 117, 119 en 113. We hebben nu 65 ronden op de TP en 69 op HHT. Daar is dus nog van alles mogelijk.

De hamburger lucht drong al wel binnen in de kelder maar was niet zo heftig als het Shoarma vlees van eerdere gelegenheden. Maar dit is beslist geen klacht, want waar wordt je zo vertroeteld tijdens het uitleven van je hobby!? Zoals gezegd, hamburgers dus en die zijn naar eigen inzicht op te bouwen al dan niet tussen de klaarliggende broodjes. In no time is het weggewerkt en gaan we weer verder met de laatste heat.

De Maffia Maatjes gaan nu op baan rood. En die is voor onze auto een beetje “abject ”en of “infaam”  zoals een beroemd Maffia maatje ooit eens zei. De auto verlaat de baan op het rechte stuk en dat is vervelend. Marc zet de andere Porsche er in en, hoewel die het ook doet schuift hij verderop gewoon terug de baan in. Dat zelf marchallend vermogen kost slechts 0,2 sec. per keer. 109 ronden, we verliezen hier wat terrein. Randy doet het beter met 112 ronden en loopt weer wat weg bij de tobbende TP. HHT is in goeden doen geraakt en pakt de 2e plaats over. Marc heeft het ook wat lastiger dan gedacht en komt ook met een 109. Als ik de laatste stint “doe”draai ik rustig mijn ronden. De voorsprong is comfortabel en mijn 110 is een mooi gemiddelde waarbij ik zelfs 4 a 5 ronden weg weet te lopen bij de rest. Randy doet het nog weer beter met 113 ronden. De HHT’s zetten daar 118 tegen over maar dat mag niet meer baten. De ere rondjes zijn voor Marc. Nu is het weer TP, met een andere auto, die er in slaagt 116 ronden af te leggen, 2 meer dan het HHT.

De “Maffia Maatjes”-het is altijd belangrijk bij de Targa goed contact te hebben met de locals- winnen met 2016 ronden, een nieuw record! Met name debutant Randy reed een zeer knappe race en legde zo de basis voor dit resultaat. Door niet op te geven gingen het Hachelijke trio, Frank 103, Ferry en Stef de Tegenpartij van Martin, JW en Timon toch nog voorbij. Het hielp de arme TP-ers daarbij niet dat de auto, vooral de Ford, nogal kwistig met bevestigings middelen strooide. Het was zelfs zo erg dat de kap besloot voor eigen succes te gaan! Halverwege de eerste beste bocht kreeg ie daar spijt van terwijl het chassis het juist wel lekker vond gaan. Zo had iedereen wel zijn verhaal denk ik. De minst snelle equipe had vorig jaar trouwens ruimschoots gewonnen met deze stand! De Ortmannetjes hielden het trouwens perfect uit gedurende de hele race!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Snel nog even wat plaatjes schieten want deze baan zien we (snik) nooit meer terug! Op dit moment is alle scenery al weg en is alles veranderd in een soort maanlandschap. Dan snel omhoog voor de prijs uitreiking. Marc heeft als gebruikelijk zich weer erg uitgesloofd hier iets bijzonders van te maken. Ik denk dat hij is geïnspireerd door de wieler bokalen, zoals “een-kei-op-een-plankie”. Dit is dus een stukje baan op een plankje! Grappig en persoonlijk en veel leuker dan die onpersoonlijke trofeeën uit de trofeeën winkels! Wij van ons team hebben dus de langste  en dat voelt altijd goed!

 

De groep van 2017, Ferry, martin, JW, Frank, Timon, Stef, daarvoor, JW van C. Marc en Randy .

Na afscheid te hebben genomen van onze racemakkers gaan we weer op weg naar huis. Dat duurt best lang vanwege de A1 afsluiting waardoor we via Weesp naar Bussum kruipen. Tenslotte nog een woord van dank aan Marc en Annemarie, want het is en blijft toch altijd weer uniek wat jullie ons voor weten te schotelen!



zo ziet de baan er nu uit...