Clubrace van mei voor Fred.

In de clubrace van mei  mogen de Nissan’s weer komen opdraven. Randy zorgt voor een nieuwe input met zijn verdienstelijk gespoten auto. Hij heeft in recordtijd verlichting ingebouwd en doordat het een white kit betreft is de auto qua achterkant licht afwijkend van de rest.

De keuring is weer een formaliteit , alle auto’s liggen qua kap en totaalgewicht zoals verwacht dicht bij elkaar. Alleen is het white -kit kapje een paar grammetjes lichter dan die van de oudere auto’s. Ook het totaal gewicht van de nieuweling blijkt erg laag want er zit helemaal nog geen lood in! Paul meet ook de topsnelheden van de auto’s en daar zie je wel behoorlijke verschillen. Fred, Erroll en Arie gaan 31 km/h terwijl mijn auto niet harder wil dan 26. De andere auto’s zitten zo rond de 30.

De kwalificatie gaat weer in volgorde van binnenkomst en op een enkel pechgevalletje na verloopt dit ook al  gladjes. Randy mag het nog eens proberen met goede bandjes nadat zijn auto alle kanten op gleed met het  fabrieks rubber.

Fred	8,624
Bas	8,667
Herman	8,845
Paul	8,896
Jan Willem	8,971
Willem	8,781
Arie	9,008
Randy	9,339
Erroll	8,771

 

Met name Fred maakt er een show van door na 3 rondjes de stekker er uit te trekken. Bas komt als enige nog aardig in de buurt van Fred’s  super car. Verrassend genoeg is het daarna Erroll die de top 3 compleet maakt. Zelf weet ik in een uiterste poging net onder de 9  sec. te duiken waardoor ik net uit de klauwen van Arie blijf. Randy sluit de rij maar laat zien met de amper getunede auto overweg te kunnen.

Race 1

Daarin vind ik mezelf terug naast Arie en Randy. Met name Arie blijft toch de hele tijd aardig in de buurt  en maakt heel weinig fouten . Pas in het laatste spoor weet ik hem op 1,5 ronden te rijden. Dat is best opmerkelijk omdat hij tijdens de training bijna in iedere ronde wel in de fout gaat, de wedstrijdspanning doet hem kennelijk goed! Mijn auto lijkt weer formidabel op de weg te liggen maar dat komt voornamelijk door een totaal gebrek aan power…

Race 2:

Hierna komen Paul, Herman en Willem de baan op. Herman is de snelste maar Paul is van plan zijn huid duurder te verkopen dan we de laatste tijd van hem zagen. De experimentele regelaar heeft een andere curve gekregen waardoor hij veel vloeiender reageert. Vorige week hebben we op Paul’s mobile testapparaat naar hartenlust alle regelaars getest en vergeleken. Op de meeste regelaars blijkt trouwens wel een soort feestknop te zitten die helemaal niets doet!  Terug in de race blijkt dat Willem het eerste slachtoffer wordt van Paul’s ambities. Herman met de zichtbaar snellere Jagermeister bolide loopt trouwens  nog niet eens 1 ronde uit!

Race 3:

De snelste SRA mannen van de afgelopen jaren jong en oud met de qua leeftijd daar mooi tussen passende Erroll.  Fred laat er in baan 4 geen misverstand over bestaan en knalt er meteen 28 ronden uit! Dat is al 1 meer dan Bas op 3 en 3 meer dan Erroll op 2! Op de overige banen is het alleen maar zorgen dat je Bas in het zicht houdt en dat doet Fred dan ook. Erroll is de enige die het soms nog spannend maakt doordat hij een ongelijk gevecht  lijkt te zijn aangegaan met de auto. Bas en Fred hebben zo hun momentjes en Fred klapt zelfs een keer onder de carrousel op de geparkeerde grijze Nissan!  Mede hierdoor komt Erroll zelfs nog achter Randy terecht...

Fred	109,5
Bas	108,06
Herman	105,49
Paul	104,67
Jan Willem	103,14
Willem	102,69
Arie	101,54
Randy	95,87
Erroll	95,15

 

Dit is de volledige uitslag en voor sommigen betekent dat werk aan de winkel, auto-technisch en of mentaal. Dat Randy binnen 1 a 2 races de aansluiting met de vaste SRA kern weet te vinden staat voor mij wel vast.

Na afloop gaan Bas en ik nog even met onze dikke lompe Group-C24 BRM Porsches over de baan  en dat levert letterlijk deurkruk aan deurkruk gevechten op. Uiteindelijk blijkt de nieuwere IMSA-bak van Bas in de Coca Cola kleuren het van de Leyton House bak van mij te winnen. volgende x zetten we er een paar 25 k motoren...als het tandwiel van Bas dat nog maar mag meemaken!

 

Zuffenhausen