468: Reverse LMP Clubauto race voor Eddy!

in het midden Q, de "qualificatie" auto

Lange tijd stonden ze daar op de kast, keurig in hun plastic doosjes. Keurig netjes beschilderd, maar wel een beetje doods, zonder decals of accentjes. Het is de nieuwe clubauto, een Slot-it  Lola-Aston Martin(?) LMP auto als ik het goed heb gezien, door een paar leden op geheel vrijwillige basis van deze kleuren voorzien en weer netjes in elkaar geplakt. De chassis zijn door een onafhankelijke commissie geprepareerd en daardoor volledig identiek. We wilden weer eens wat meer endurence achtig gaan rijden met de club dus vandaar deze keuze. Vanavond is de aftrap voor deze klasse, geen endurence maar gewoon 4 minuten per stint maar dan wel de andere kant op rijden!



mooie matte afwerking, maar is ie groen of blauw?



Vorige week zijn de auto’s afgetuned en getest om er zeker van te zijn dat ze ook allemaal gelijkwaardig zijn. Allemaal in de 8.7 hoorde ik. Er is geen keuring en de startvolgorde is in volgorde  van de stand in het kampioenschap. De laagst geplaatsen trappen dus af. We kunnen meteen beginnen ware het niet dat Arie pas na 21u kan komen. En idd. 21.10 is hij er en kunnen we aan de slag.

nerveuze spanning vooraf!

Race 1: Paul, Arie, gastrijder Bert en Herman. Het is even wennen en het gaat wat voorzichtigjes in het begin. Langzaam komen ze op stoom maar het is vooral Arie die een behoorlijk tempo laat zien! Na een crash in het begin waarin hij veel tijd verliest weet hij toch een flink gat te slaan op baan 2 met de witte auto. Als eerste komt hij onder de 10 sec. Paul weet Bert net van zich af te schudden. Hierna is het Paul op 3 die laat zien erg goed te zijn in onze reverse races. Hij pakt meer dan 1 ronde op de rest. De derde stint is Bert aan de beurt voor de zege. Hij gebruikt daarvoor baan 2 en is 1 baanstukje beter dan het record van Paul in de vorige. Paul harkt intussen zoals we dat gewend zijn zijn resultaten binnen zonder gekke dingen, degelijk. Dat blijkt in de afsluitende rit nog maar weer eens.  Paul op 2 is de snelste tot dan toe! Een dikke 24 er is gewoon heel snel. Hij wint dan ook deze race met bijna 4 ronden voorsprong op Bert, Arie en Herman. Herman is duidelijk nog niet gewend aan zijn nieuwe regelaar nadat hij  zijn trouwe SI exemplaar heeft afgedankt.

Race2: Dennis, ikzelf, Willem en Kees staan klaar, de auto’s zijn getapet en daar gaat ie. Ik kreeg direct door dat de grip van de witte auto heel goed is. De  auto is wellicht niet de snelste maar einde rechte stuk ga ik veel later in de remmen en zonder probleem stuift ie met voorsprong de bocht weer uit. De tijden doken meteen onder de 10 en gingen richting 9.5! En net als je dan denkt ”hij gaat lekker” dan lig je er even af. Kun je weer opnieuw aan de slag . Alleen Willem blijft me net voor maar Dennis op 1 heb ik wel te pakken. Het had dus iets beter gekund. Hierna mag ik op 1 en ook die auto is niet verkeerd. Je hebt wat minder grip maar door hem heel strak te rijden ga je er toch efficiënt mee rond. Ik zit opvallend dicht achter Dennis met auto no 3. en nog voor Kees op 2! Willem laat het op baan 4 wel wat liggen. Als ik op baan 3 mag denk ik daar wel het verschil te kunnen maken. Helaas valt dat tegen! Kees op 1 volgt als een schaduw en na 4 min. knijpen heb ik slechts 2 baanstukken voorsprong. Ook Dennis en Willem zijn prima bij gebleven. Wel sta ik nog aan de leiding als we de laatste stint ingaan. Ik heb het idee dat de auto niet vooruit komt. Heel weinig grip en door heel conservatief te rijden en de fouten van anderen blijkt uiteindelijk dat niemand me voorbij is gekomen. Kees komt op baan 3 met een 24.56 nog erg dichtbij maar het is net te weinig. Mijn eerste stint was het best en de 3 daarna zijn nagenoeg even snel! Alles in de 23.70 ronden! Kees is 2^e voor Dennis en Willem die gepasseerd is door Paul.



voor alle races gelijk, het startveld!



Race 3: De grote mannen van ons kampioenschap. Bas, Fred, Eddy en daartussenin staat Bert. Bas stuift er op zijn bekende manier vandoor op 1. Met nog niet eerder vertoonde tijden van 9.2 davert hij over de baan. De enige die een beetje bijblijft is Eddy op 4. Fred rijdt opmerkelijk kalm. Helaas is de pret voor Bas van korte duur. De auto ligt er een paar keer uit boven op de carrousel maar ook elders verlaat hij het slot wat al te vaak. De 9.5 jes zijn dan mooi maar je redt het er niet meer mee. Eddy wint met een 24.88 en dat is tot dn het record. Fred zit daar al ruim 1 ronde achter maar loopt behoorlijk uit op Bas die Bert nog net voorblijft! Met Eddy en Bas op de middenbanen beloofd het weer een enerverend gevecht te worden. Dat is wel het leuke van deze formule, je begint altijd weer op 0 zodat je direct op de baan ziet met wie je te doen hebt. Eddy heeft al heel gauw het rijk alleen! Weer lukt het Bas niet zo goed zich aan de auto aan te passen. Er zijn veel marbles die zich op zijn banden vastzuigen en  na wat tapewerk gaat de auto idd. een stuk sneller. Hij blijft net binnen 1 ronde van Eddy. Fred lukt het op 1 ook opeens niet meer en blijft , net als Bert in de 22 steken!  Wordt de baan slechter of de banden? We gaan het zien in de volgende stint. Ook hier zijn het weer Bert en Fred die slechts 22 x door start/finish komen! Ditmaal is Bert de snellere. Eddy en Bas zitten dan wel in de 23 maar het houdt niet over! Voor de laatste stint heeft Eddy nog wel een behoorlijke marge op mij van bijna 70 baanstukken. Voor de overige rijders  zit er eigenlijk geen podium meer in. Eddy weet Bas – weer met tapestop-aardig te volgen, doet geen gekke dingen en met zijn hoge 23er loopt ie zelfs nog wat uit t.o.v. mij. Bert en Fred rijden op de buitenbanen ook steeds in elkaars buurt en rollen zelfs naast elkaar over de “streep”.

Een 9.2 voor Bas!

Het was weer een enerverende race met een verdiende winnaar. Kees (3^e)en ik reden met de zelfde grondgedachte en dat blijkt goed uit te pakken. Zeker op de buitenbanen heeft raggen helemaal geen zin! Je pikt dan heel veel troep op en daarvan wordt je niet sneller! Ons devies is dan ook dat je pas op je  gas gaat als de auto ”recht” staat. De top 3 maakte denk ik ook de minste fouten. De competitie is er weer een heel stuk spannender door geworden door dit resultaat. Er is nog genoeg over na te praten lijkt mij.

 



een steeds terugkerend onderwerp...de marbles en bijbehorende degradatie van de banden...