Paul liep al weken met het plan rond voor deze clubrace.
En vrijdag was het eindelijk zo ver. We hadden 8 deelnemers dus 2 volle heats.
Er werd gekwalificeerd en aan de hand daarvan werden de startvelden gecomponeerd. De auto's , van SRA,zijn weer de prima geprepareerde Teamslot kapjes met daaronder een ooit door Fred aangepast Racer Ferrari chassis.Het zijn heerlijke dikke boenderbakjes die ieders sympatie wel kunnen wegdragen.
Legendarisch werd de auto, door in het echt, in handen van Toine Hezemans europees kampioen te worden.
De kwalificatie tijden lagen erg dicht bij elkaar en uiteindelijk had Fred de pole voor Bas en ondergetekende, op de voet gevolgd door Erroll.
Bij de start van de 1 e heat viel direct al op dat baan 1 spiegelglad was, even later gevolgd door baan 2. Tokiodrifters in het kwadraad.3en 4 hadden daar geen last van en trokken er vrolijk op uitVoor iedere start werden de banden getaped.
Vooral Herman had het erg moeilijk op deze banen.Paul won uiteindelijk op korte afstand gevolgd door Willem en Dirkjan.
De volgende heat gaf het zelfde beeld te zien, waarbij baan 2 nog wel gladder leek te zijn geworden.Startend in baan 2 besloot ik erg netjes te gaan rijden om de banden te sparen.Het ziet er traag uit maar ik beperkte er behoorlijk mijn verlies door.Daarna baan 1 en daar deed ik het zelfde.Op 3 en 4 kon ik lekker knallen en dat voelde als een bevrijding.Ik liep in beide banen tot mijn verbazing gemakkelijk weg van de concurrenten.
Auto 4 moest je zelfs even iets afknijpen omdat hij er voor nogal gemakkelijk uit wilde schieten vooral bij de start.
Je weet als rijder nooit precies hoe het er voorstaat maar gevoelsmatig dacht ik wel te hebben gewonnen.
Uiteindelijk had ik exact 2 ronden voorsprong op Bas. Fred was 3e en Paul op 4.
Willem versloeg Dirk Jan en en Erroll en Herman was laatste.
We gaan nog uitzoeken waarom 1 en 2 zo ontzettend weinig grip hadden, maar gelukkig hadden we er allemaal last van.
En vrijdag was het eindelijk zo ver. We hadden 8 deelnemers dus 2 volle heats.
Er werd gekwalificeerd en aan de hand daarvan werden de startvelden gecomponeerd. De auto's , van SRA,zijn weer de prima geprepareerde Teamslot kapjes met daaronder een ooit door Fred aangepast Racer Ferrari chassis.Het zijn heerlijke dikke boenderbakjes die ieders sympatie wel kunnen wegdragen.
Legendarisch werd de auto, door in het echt, in handen van Toine Hezemans europees kampioen te worden.
De kwalificatie tijden lagen erg dicht bij elkaar en uiteindelijk had Fred de pole voor Bas en ondergetekende, op de voet gevolgd door Erroll.
Bij de start van de 1 e heat viel direct al op dat baan 1 spiegelglad was, even later gevolgd door baan 2. Tokiodrifters in het kwadraad.3en 4 hadden daar geen last van en trokken er vrolijk op uitVoor iedere start werden de banden getaped.
Vooral Herman had het erg moeilijk op deze banen.Paul won uiteindelijk op korte afstand gevolgd door Willem en Dirkjan.
De volgende heat gaf het zelfde beeld te zien, waarbij baan 2 nog wel gladder leek te zijn geworden.Startend in baan 2 besloot ik erg netjes te gaan rijden om de banden te sparen.Het ziet er traag uit maar ik beperkte er behoorlijk mijn verlies door.Daarna baan 1 en daar deed ik het zelfde.Op 3 en 4 kon ik lekker knallen en dat voelde als een bevrijding.Ik liep in beide banen tot mijn verbazing gemakkelijk weg van de concurrenten.
Auto 4 moest je zelfs even iets afknijpen omdat hij er voor nogal gemakkelijk uit wilde schieten vooral bij de start.
Je weet als rijder nooit precies hoe het er voorstaat maar gevoelsmatig dacht ik wel te hebben gewonnen.
Uiteindelijk had ik exact 2 ronden voorsprong op Bas. Fred was 3e en Paul op 4.
Willem versloeg Dirk Jan en en Erroll en Herman was laatste.
We gaan nog uitzoeken waarom 1 en 2 zo ontzettend weinig grip hadden, maar gelukkig hadden we er allemaal last van.
Zuffenhausen
Goed gedaan Zuffie:P
BeantwoordenVerwijderen