Laatste race voor Bas?

Het is de dag van de ongetwijfeld spannende ontknoping van de F1 maar toch net als 2 weken geleden is de parking van “onder de Gouden Bogen”  in Lelystad weer onze ontmoetingsplaats. Willem en Bas staan al te trappellen en amper een uur later rijden we door het doolhof van straten in Drachten, mede veroorzaakt door een afzetting. Dit lijkt inmiddels wel een traditie in deze schaats maffe provincie.

Het is al behoorlijk druk als we de slotracekelder binnenlopen. Naast de bekende gezichten zijn er ook minder bekende en zelfs een enkele nieuwe aanwezig. Er zijn wel weer 22 man op afgekomen!

De iets minder dikke Leo is er ook weer bij gelukkig maar bemoeit zich alleen met de organisatie. De computer was vervangen en daarmee bleek ook de geluidsinstallatie te zijn verdwenen. Mede hierdoor misten we de loop van voorbijrazende auto’s en het irritante applaus als je je rondetijd hebt verbeterd. Ieder nadeel heb ze voordeel zullen we maar zeggen. Ter compensatie was er wel ergens  “muziek” die wat weg had van een buurman die zijn subwoofer aan het uitproberen is.

Na een kopje koffie is het aansluiten in de rij. Er wordt na 5 min. gewisseld en omdat er maar 4 banen zijn is geduld een schone zaak! Door de lange wachtrijen worden de tracktijden van5 naar 3 naar 2 min. bijgesteld. Het is al weer even geleden dat ik hier was dus met een vertrouwde auto rustig opbouwen is het devies. De trouwe Ferrari 312 Pb die hier de vorige keer zo lekker reed is de auto van dienst. Zaterdag heb ik nog een frisse motor-want lekker doorgespoeld- en een nieuwer model motormounth ingepast en ik moet zeggen hij rijdt super! Halverwege ruil ik nog even met de NSR 917 maar die geeft niet dat vertrouwen en ook niet de snelheid van de 312. Ik probeer nog even of ik het schoentje nog wat soepeler kan laten draaien omdat de marchalls wat moeite lijken te hebben de auto weer in  het spoor te krijgen. Bas kiest ook voor het steigerende paard en wel de Fly 512 Coda Lunga. Willem heeft nu eens geen Ford maar een Fly Lola T70 en die is net als de overige SRA auto’s rood! Zij rijden dus de standaard klasse terwijl ik bij de modifieds ben ingedeeld.

een bonte verzameling

 

 

Er wordt niet gekwalificeerd  dus gaat iedereen volgens een door Frank uitgekiende indeling van start. De eerste groepen bestaan uit een aantal minder ervaren krachten waarbij het opvalt dat er opeens heel veel van die dikke Alfa GTAmmetjes rondrijden ik tel er 6! Er is ook weer een nieuw vader/zoon team in de vorm van de Polkermannen. Voor de jongste deelnemer is  zelfs een kratje geregeld zodat hij over de rand van de baan kan kijken. Het gaat in deze groep niet zo snel maar bij iedere volgende groep zie je de tijden omlaag gaan en het aantal gereden ronden toenemen. Frank kent zijn Classiekers!

 Bas Willem en ik zijn met John Jense in de voorlaatste groep terechtgekomen. De Lola tussen de Ferrari’s waarbij die van John eigenlijk de gewone versie is van die van Bas. Bovendien is hij kanariegeel om misverstanden te voorkomen. Ik verpest telkens mijn start bij het ook hier gehanteerde valse start systeem. Je start vlak voor een hele scherpe bocht en de monitor staat links van je . Eerst gaan de lichtjes op rood, dan 1 voor 1 op iets groenigs en dan is het wachten op het achterste lampje dat moet dan helder groen worden….Kortom ik loop altijd achter de feiten aan maar na de eerste bocht blijkt Bas zich al op mijn baan te hebben begeven. Gelukkig  kan ik door en even later ben ik weer bij de andere heren. De Ferrari loopt als een raket  met name in de tussensprintjes is hij super, wat een grip!  Overmoed ligt dan wel op de loer. Aangemoedigd door de steeds beter wordende rondetijden loop ik behoorlijk weg van de anderen. Ik maak alleen te veel foutjes mede omdat het verschil tussen goed en daar iets overheen meteen wordt afgestraft. Geen serieuze klappers maar vaak even te dwars op de baan om weer door te kunnen. Anderen hebben daar ook wel last van hoor ik om me heen. In de middelste banen ben ik inmiddels op 11.7 terechtgekomen! Ik herinner me van de vorige CC hier iets van 12.5 dus de techniek heeft zij werk gedaan. Na ons komen de echte grote jongens zoals Marco, Sebastiaan ,Rob en Eddy Laamers. 2x een Chapparal en een 917 plus een Opel!  Welke auto hoort in dit rijtje niet thuis!? De Opel kwam er idd. niet aan te pas en Rob maakte ook nogal veel slordige foutjes vergelijkbaar met wat ik deed. Niet ernstig maar het schiet niet op. Sebastiaan kon daar niet op wachten en duikt meteen onder de 12. Langzaam bouwt hij dit af richting de 11 blank. Opvallend is dat Marco de grootste moeite heeft onder de 12 te komen. Zelfs Eddy is vaak de iets snellere maar de ervaring van Marco sleept hem er toch doorheen.

Als alle resultaten op het gigantische whiteboard zijn bijgeschreven blijk ik zelfs 3^e te zijn! 6 ronden achter Sebas en 3 achter Marco. Eddy zit niet zo ver achter me en die kent de baan hier ook goed dus het wordt spannend aan het eind van de middag!

een lege baan

Na een korte pauze volgt deel 2 .Het is als bekent een best of 2 evenement dus als je denkt dat dit het was kon je gewoon stoppen. Iedereen was dus aan de start en de Alfa brigade beet het spits af. Langzamerhand komen de snellere auto’s zich ermee bemoeien. Er zijn nogal wat klassen dus je weet vaak niet wie tegen wie rijdt. Bas, John en Willem rijden in de standaard klasse tegen Roland met een Touring. Dit is de inmiddels welbekende gouden Scalextric  Lamborgini, z’n favoriete merk auto. In vergelijking met de eerste keer dat ik hem er mee zag rijden heeft het apparaat het  veel beter naar z’n zin op de baan. Dat blijkt in deze race ook weer. De op alles foeterede Bas kan hem gewoon niet bijhouden evenals de andere een stuk rustigere heren. Het is ongelooflijk hoeveel ronden hij uit deze auto perst :75.71 precies 6 meer dan in de eerste! De laatste groep dat is even wennen voor mij! De auto heeft het in zich om snel te zijn maar hoe verhoud het zich met de anderen!?  De start is weer niet best maar ik ben veel sneller door bocht 1 heen dan ik dacht! De tussensprintjes zijn formidabel, net als de grip. In bocht 3 zit ik al tussen Eddy en Marco in en in bocht 4 is het raak ik tik Marco eraf! Het is duidelijk dat mijn auto op sommige delen van de baan sneller is dan die van de andere 2 maar het blijft ontzettend oppassen in de grensgebieden. Sebastiaan is intussen al ver weg en rijdt z’n eigen race. De achtervolgers doen dat ook wel maar dan op gepaste achterstand. Door een valse start verlies ik een ronde en mede daardoor haal ik het aantal van de eerste race niet. Eddy verbetert zich wel (76) net als Sebastiaan die als enige boven de 80 uitkomt.

Sebastiaan is dus de winnaar,

 Eddy 2^e en Marco 3^e totaal en bij de modifieds.  De standaard klasse is voor John Jense voor Bas en Willem. De touring klasse als gezegd voor Roland ( die algemeen zelfs 4^e zou zijn) 2^e is Hans Licher en 3^e Rob van Altena. Het concours délegance is voor herintreder  Bas Polkerman die volgens de jury het gezicht van zijn Fleischmannetje  van een zodanig levensechte roze verf had voorzien dat hij niet op Lewis Hamilton leek. Dat de auto geheel opgetuigd was naar het voorbeeld van de auto van AJ Foyt  zoals  die in 1965 Riverside onveilig maakte stond helaas niet in het jury rapport.

de Concours winnaar 

 

de weer wat gekalmeerde Bas

Na afloop was er nog even een discussie over de wielen van Sebastiaan en ik meen ook Marco.         Ze hebben van de Scaleauto-wielen het foam zodanig afgedraaid dat er in het midden alleen nog een ruggetje van is overgebleven. Hier gaat dan gewoon de hand-out CC  band overheen! Vooral bij Sebastiaan resulteerde dat in een gigantisch griplevel.

de bandenoplossing van Sebastiaan...

Het was al met al weer een geslaagde dag voor de meesten en in het donker vertrokken we weer naar huis. Daar dringt tot ons door dat Vettel met 3 punten voorsprong zijn titel heeft weten te prolongeren.